Ο Κώστας Παπαναστασίου άρχισε να διευθύνει το εστιατόριο Terzo Mondo (Τρίτος Κόσμος) στο Δυτικό Βερολίνο το 1972. Στην εσωτερική του διακόσμηση κυριαρχούσε μια μεγάλη αφίσα του Χο Τσι Μινχ, του πρώτου προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ. Το Terzo Mondo προσέλκυε διάφορους ακτιβιστές, Έλληνες μετανάστες, άλλους μετανάστες και ντόπιους Γερμανούς, οι οποίοι συζητούσαν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και αλλού στον κόσμο (Papadogiannis, 2014). Η αλληλεπίδρασή τους στο Terzo Mondo είναι ένα κομμάτι από την συμμετοχή των Ελλήνων μεταναστών σε κινήματα διαμαρτυρίας στη Δυτική Γερμανία.
Η έκθεση επιδιώκει να αναδείξει ότι οι Έλληνες μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συμμετείχαν σε κινήματα διαμαρτυρίας, ήταν μια ετερογενής κοινωνική ομάδα. Τα αιτήματά τους ήταν ποικίλα και σχετίζονταν με το διαφορετικό και μεταβαλλόμενο κοινωνικό τους υπόβαθρο και τους περιορισμούς που επέβαλε το δυτικογερμανικό κράτος στους μετανάστες. Επιπλέον, η έκθεση τονίζει ότι ειδικά από την περίοδο 1967-1974, οι Έλληνες μετανάστες διαδηλωτές συνεργάζονταν όλο και περισσότερο με άλλους μετανάστες και ντόπιους Γερμανούς αγωνιστές.
Η έκθεση καλύπτει τέσσερις περιόδους:
- τα “πρώτα σκιρτήματα” της διαμαρτυρίας των Ελλήνων μεταναστών στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960.
- την κλιμάκωση της μαζικής κινητοποίησής τους την περίοδο 1967-1974.
- την αλλαγή των αιτημάτων που έθεταν Έλληνες μετανάστες από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
- και την προβολή των Ελληνίδων λεσβιών ακτιβιστριών στη Δυτική Γερμανία στη στιγμή της επανένωσης της Γερμανίας.